Τρίτη της Λαμπρής σήμερα…. Ο «Γολγοθάς» πέρασε και η
Ανάσταση ήρθε, το Πάσχα βιώθηκε και η Λαμπρή συνεχίζεται… κι εγώ αναρωτιέμαι
ξανά…
Για ποιους και πόσους συνανθρώπους μας η διαδικασία αυτή πέρασε
ομαλά?
Για ποιούς και πόσους ο προσωπικός Γολγοθάς συνεχίζεται
αδιάλειπτα και για πόσους ίσως ξεκινάει τώρα?
Για ποιούς και πόσους η Ανάσταση αναμένεται να έρθει και η
ανάταση παραμένει να είναι μια αέναη διαδικασία…?
Ανάσταση ζωής κι ανάταση ψυχής… πόσο? Πόσο κοντά ή μακριά
είναι κάποιος τελικά?
Ευχές και φράσεις πολυχρησιμοποιημένες αυτές τις μέρες που
δημιουργούν την επιθυμία για την πραγματική βίωσή της. Ευχές που προς στιγμήν
επιδιώκουμε και ίσως ξεχνάμε στην καθημερινότητά μας. Μπαίνοντας ξανά στο ρυθμό
της, συνεχίζουμε να επιθυμούμε χωρίς τη συνειδητή ίσως επίγνωσή της. Πόσο
εύκολο είναι να την κρατήσουμε ζωντανή στην στυγνή πραγματικότητα και στις
δύσκολες καταστάσεις που περνάμε, σε ατομικό και σε ομαδικό επίπεδο?
Ο άνθρωπος και το κράτος είναι ένα… το άτομο και η ομάδα
είναι το ίδιο… η ψυχή και η συνείδηση είναι επίσης το ίδιο… Τι σημαίνει άραγε
προσδοκώ την ανάταση της ψυχής μου?
Σε ποιο επίπεδο ανάτασης να έρθει? .. σε ποια συνειδητότητα
να φτάσει ώστε ο πόνος να εξαλειφθεί και η βαθιά γαλήνη κι ευχαρίστηση να είναι
αυτό που θα υπάρχει μόνιμα?
Αναρωτιέμαι για άλλη μια φορά και ίσως απάντηση δεν λαμβάνω…
ή ίσως και να γνωρίζω ήδη?... ή ίσως και να τη βιώνω ήδη?...
Πολλές φορές υπάρχει τόσο εύκολα εκεί η απάντηση που
ψάχνουμε σε κάθε τι που μας προβληματίζει, που όμως η φλυαρία του νου μας, δεν
μας επιτρέπει να την αντιληφθούμε. Είναι τόσο μπερδεμένη μέσα σε σκέψεις, σε
πρέπει και σε καταστάσεις που είναι βαλμένες εκεί, λες κι εμείς δεν είμαστε
αυτοί που τους επιτρέψαμε να υπάρχουν. Καταστάσεις μπλοκαρισμένες όπως ακριβώς
μπλοκαρισμένη είναι και η ζωή μας. Γιατί έτσι μας είπαν, έτσι μας γαλούχησαν κι
εμείς αμέτοχοι επιτρέψαμε να ζήσουμε και να δημιουργήσουμε ζωές, χωρίς την
ουσία μας. Χωρίς την ανάταση που τελικά ψάχνουμε.
Γιατί εκεί είναι η ανάταση… αρκεί να επιτρέψουμε στον νου
μας να γαληνέψει και να «ακούσει» την βαθιά αυτή φωνή μας, που μόνο καλό έχει
να μας δώσει. Η φωνή της ουσίας μας και της ανάτασής μας, που μπορεί να φέρει
την «άνοιξη» σε κάθε τι που επιθυμούμε.
Και παρότι κάποιος θα δυσανασχετήσει με τις δυσκολίες που
ήδη βιώνει, έρχομαι να σκεφτώ πως ότι κι αν περνάει κάποιος, μήπως τελικά είναι
αυτός ο δρόμος που χρειάζεται για να φτάσει στην ανάταση τελικά?... κι όπως
λένε, κάθε Γολγοθάς οδηγεί στην Ανάσταση?
Μήπως η θρησκεία μας είναι μια βαθιά τελικά υπαρξιακή
αναζήτηση και ταυτόχρονα απάντηση σε κάθε τι
που μας προβληματίζει?.. μήπως εντέλει η ανάσταση μπορεί να δημιουργήσει
την ανάταση που θέλουμε?... ας της επιτρέψουμε να υπάρχει μέσα μας και ας
βιώνουμε την κάθε μέρα στο παρόν μας, με τη βαθιά πεποίθηση πως ο δρόμος μας
είναι αυτός ακριβώς που χρειαζόμαστε στη ζωή μας στο εδώ και τώρα!
Με Λαμπριάτικες ευχές
Και με απέραντη εκτίμηση
Βιβή Ρέππα
Master NLP
Coaching
Time Line
Therapy
Clinical
Hypnotherapist
κιν.
693-2725304
